معیار های تمییز ازدواج موقت بلند مدت و کوتاه مدت
در گفتار پیشین مختصری در مورد ازدواج موقت کوتاه مدت گفته شد در این گفتار در مورد ازدواج موقت بلند مدت بحث می گردد و خواهیم دید از نظر حقوقی این دو نوع ازدواج باهم متفاوتند و بدیهی ترین تفاوت این دو از حیث مدت است بنابراین لازم است معیار تشخیص و تمییز ازدواج موقت طولانی مدت و کوتاه مدت بررسی گردد:
عنصری به نام زمان تعیین کننده تکلیف این ابهام است . زمان به معنی مدت کم یا زیاد است.
مدت در لغت به وقت و زمان معین, قسمتی از وقت و زمان معنی شده است . پاره ای از زمان که شروع و پایان دارد . هر چقدر فاصله زمانی از شروع تا پایان بیشتر باشد مدت طولانی تر است.
تفاوت زمان با مدت آن است که مدت بر بخشى معین از زمان که براى کارى قرار داده شده است گفته می شود، بنابر این، زمان اعم از مدت است مدت پاره تعیین شده ای از مدت است .
جایگاه زمان در شریعت مقدس متفاوت است. زمان گاه وقت اداى فرایضى قرار گرفته است، مانند اوقات معینى که براى اداى نمازهای یومیه قرار داده شده است یا ماههاى حج که ظرف به جا آوردن مناسک حج قرار داده شده است. و گاه شرط رکنى برخى عبادات واقع شده است، مانند روزه که به جا آوردن آن در روز شرط رکنى آن است. چنان که زمانهایى خاص همچون ماههاى رجب، شعبان، رمضان و روزهاى عید غدیر، فطر و قربان و جمعه و عرفه از شرافت و فضیلت خاصى برخوردار و به اعمال و عباداتى چون غسل، نماز، روزه، دعا و صدقه دادن اختصاص یافتهاند و ارتکاب گناه در آنها موجب افزایش عقوبت است. همچنین دیه در ماههاى حرام افزایش مىیابد.
کوتاه یا طولانی بودن مدت، نسبت به موضوع آن، مقیاسهای متفاوتی دارد . برای مثال برای دیرینه شناسان ممکن است دو قرن، مدت کمی باشد در حالی که برای قهرمان دوی 100 متر المپیک در حین مسابقه 1 ثانیه مدت زیادی محسوب می گردد.
در مورد ازدواج موقت، مدت، پاره ای از عمر زوجین است بنابراین باید بر اساس میزان و معیار عمر انسان متعارف و معمولی طولانی و کوتاه بودن مدت را سنجید . بنابراین هر ازدواجی که عرفاً بخش عمده ای از عمر زوجین را در بر بگیرد یا از عمر آنها از زمان صیغه موقت غلبه کند طولانی مدت محسوب می گردد .